Ο κόσμος θα τηρήσει ένα πρόγραμμα και θα συνεχίσει να προπονείται βασιζόμενος σε 2 πράγματα: στη διασκέδαση και στα μετρήσιμα αποτελέσματα.Το ένα είναι υποκειμενικό και το άλλο αντικειμενικό.
Μην κάνεις το λάθος να σκέφτεσαι ότι επειδή εσύ θα μπορούσες να κάνεις άρσεις θανάτου (η οποιαδήποτε άλλη άσκηση για αυτό το θέμα) έναν χρόνο για να έχεις αποτέλεσμα, οποιονδήποτε άλλον θα τον ευχαριστούσε το ίδιο. Αυτή η νοοτροπία θα μπορούσε να επιφέρει μόνο απογοήτευση. Υπάρχουν πολύ λίγοι άνθρωποι αφοσιωμένοι αρκετά ώστε να ολοκληρώσουν ένα πρόγραμμα προπόνησης, αντιμετωπίζοντάς το σαν ιατρική συνταγή προκειμένου να έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Αυτό κράτα το για τους eliteκαι τους αφοσιωμένους αθλητές (ή για τον εαυτό σου).
Πάντα σιχαινόμουν να ψεύδομαι στους πελάτες μου και εξακολουθώ να μην το κάνω ποτέ. Απλώς δεν θα μπορούσα. Βλέπω πολλούς άλλους να το κάνουν με μεγάλη επιτυχία αλλά ποτέ δεν μου ταίριαζε. Επίσης, σιχαίνομαι να παρακάμπτω τις πεποιθήσεις μου και την προπονητική μου φιλοσοφία με σκοπό να αποκτήσω περισσότερους πελάτες. Ποτέ δεν συμβάδιζα με το μάρκετινγκ. Ίσως γι’ αυτό να μην είχα ποτέ τόσους πελάτες όσους έχουν άλλοι προπονητές. Αν ένας εν δυνάμει πελάτης μου έλεγε: «θέλω να γίνω σαν εσένα», η απάντησή μου πάντα ήταν: «είσαι αποφασισμένος να διαθέσεις τον χρόνο και την πειθαρχία που απαιτείται;». Τότε εγώ συνοπτικά του έβγαζα ένα πρόγραμμα προπόνησης και διατροφής παρόμοιο με το δικό μου.
Πολύ λίγοι θα συμφωνούσαν με κάτι τέτοιο. Και είναι δεκτό. Θυμήσου ότι εμείς (οι φανατικοί του fitness) δεν είμαστε το φυσιολογικό. Το να ζυγίζεις κάθε γεύμα, να τρως μονότονα ώστε να φτάσεις ένα ποσοστό σωματικού λίπους χαμηλότερο του 8%, όχι μόνο δεν θεωρείται φυσιολογικό αλλά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως αντικοινωνικό. Η μόνη εξαίρεση είναι αν το απαιτεί η δουλεία σου ή η καριέρα σου. Εξακολουθώ να το κάνω αυτό μερικές φορές αλλά γνωρίζω ότι το κάνω και προσπαθώ να μην το επιβάλλω στους άλλους, συνειδητοποιώντας πόσο περιοριστικό στις απολαύσεις της ζωής μπορεί να γίνει για μένα και το κοντινό μου περιβάλλον. Παρόλα αυτά, αυτό ήταν κάτι που με ανησυχούσε στην αρχή. Όταν πρωτοξεκίνησα ως προπονητής ήμουν ρομαντικός. Ήθελα να δημιουργήσω αθλητές και μοντέλα, υποθέτω. Λάθος τρόπος σκέψης.
Το τι είναι αισθητικά σωστό είναι καθαρά υποκειμενικό. Δεν είσαι ένας γλύπτης που έχει να κάνει με πηλό ή μάρμαρο προσπαθώντας να δημιουργήσει ξανά και ξανά ένα αριστούργημα. Η δική σου εικόνα για το ιδανικό μπορεί να ταυτίζεται ή και να απέχει έτη φωτός από εκείνη των πελατών σου.
Στο μόνο πράγμα που μπορεί να είσαι σταθερός ως προς την προπόνησή σου είναι η υγεία και η λειτουργικότητα. Εκεί δεν κάνεις εκπτώσεις. Σε οτιδήποτε άλλο, ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Χρησιμοποίησε τη γνώση σου για να πραγματοποιήσουν οι πελάτες τα όνειρά τους και τις προσδοκίες τους, παρά για να ικανοποιήσεις το «εγώ» σου.
Ήμουν ψείρας, απογοητευόμουν όταν το πρόγραμμα δεν προχωρούσε όπως ακριβώς το είχα σχεδιάσει (εύρος προσπάθειας του πελάτη, τήρηση, επιλογή ασκήσεων κλπ) και αυτό είχε αρνητική επίπτωση σε όλη την προπονητική σχέση. Ήμουν δυσαρεστημένος εξαιτίας των υψηλών προσδοκιών και το ίδιο ήταν και ο πελάτης.
Στο άλλο άκρο είναι οι προπονητές που τηρούν το εξής: «δώσε τους 10% από αυτό που χρειάζονται και 90% από αυτό που θέλουν». Αυτούς τους αποκαλώ «νταντάδες». Κάποιοι ακόμα χαρακτηρισμοί μου έρχονται στο μυαλό αλλά είναι ακατάλληλοι για να τους γράψω! Μερικά παραδείγματα:
Όταν βλέπω προπονητές να ανεβάζουν του πελάτες τους στον διάδρομο για ζέσταμα κατά τη διάρκεια χρέωσης με κάνει να θέλω να βγω από το πετσί μου. Επιδιώκω οι πελάτες μου να μη με χρειάζονται ούτε στη φάση του ζεστάματος, των διατάσεων και των ασκήσεων κινητικότητας από ένα σημείο και μετά. Τους αφήνω μόνους τους. Προσπαθώ να είμαι εκεί μόνο όταν είναι αναγκαίο. Στο κομμάτι των αντιστάσεων δηλαδή.
Βλέπω προπονητές που συζητούν περισσότερο από όσο προπονούν, μιλούν στο κινητό τους, μιλούν σε άλλους, δεν έχουν κίνητρο, κοιτούν αλλού ενώ ο πελάτης τους εκτελεί μία άσκηση τρομακτικά λάθος. Η λίστα μπορεί να μεγαλώσει κι άλλο. Και αναρωτιόμαστε γιατί το personaltrainingέχει αποκτήσει κακή φήμη. Γιατί οι τιμές πέφτουν σαν ξερά φύλλα…
Αυτό με πάει στο επόμενο σημείο: μην κρατάς τους πελάτες σου πίσω. Άφησέ τους να ανοίξουν τα φτερά τους μετά από λίγο, να προχωρήσουν μόνοι τους. Και εξηγούμαι. Μερικοί πελάτες γίνονται τόσο επαγγελματίες, τόσο καλοί σε αυτό που κάνουν και με ό,τι έχουν μάθει, που θα μπορούσαν να είναι καλύτεροι από πολλούς προπονητές που ξέρω (στον σχεδιασμό προγράμματος!). Όταν ένας πελάτης φτάσει σε αυτό το επίπεδο θα πρέπει να νιώθει αρκετά σίγουρος να συνεχίσει μόνος του (μην κλάψεις). Αυτοί είναι οι πελάτες που δεν με χρειάζονται. Απλά με θέλουν (μην το πας στο πονηρό!!). Τουλάχιστον το ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ αυτό. Αν θέλουν να συνεχίσουν να προπονούνται μαζί μου μετά από αυτό το σημείο, είναι ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ επιλογή. Μπορεί να θέλουν την πίεση, την παρακίνηση, την παραπάνω γνώση.
Η πεποίθησή μου είναι ότι πρέπει να δείξεις, να εξηγήσεις, να διδάξεις, να μοιραστείς τη γνώση ώστε κάποια στιγμή ο πελάτης να νιώσει ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ. Θέλεις να βοηθήσεις κάποιον να «περάσει τη γέφυρα της γνώσης» από το σημείο Α στο σημείο Β. Κατά τη διαδικασία προσπάθησε να του δώσεις ό,τι μπορείς και ακόμα περισσότερο. Αν δεν το κάνεις, λειτουργείς σαν δεκανίκι και το άτομο δε θα νιώσει ποτέ αρκετά ΣΙΓΟΥΡΟ για να σταθεί μόνο του. Δε θέλω να αποτελώ εμπόδιο για τους πελάτες μου. Θέλω να είμαι περήφανος για αυτούς. Να είναι καλύτεροι από μένα. Φτάσε τους στο σημείο που ο μαθητής ξεπερνά τον δάσκαλο. Αυτή είναι στα δικά μου μάτια η πραγματική επιτυχία ενός προπονητή.
Εκπαίδευσε τους πελάτες σου όσο πιο κοντά σε αυτό που θέλουν, διαβεβαιώνοντάς τους ότι έχουν μετρήσιμα αποτελέσματα και τα κατάλληλα εργαλεία για τη συνέχεια. Κέρδισε την ειλικρινή εμπιστοσύνη τους. Μετά θα μπορείς να κάνεις σχεδόν τα πάντα και εκείνοι θα ακολουθούν. Να είσαι αξιόπιστος και αντικειμενικός. Βάζε επιθετικούς αλλά εφικτούς στόχους. Στο τέλος της ημέρας θα αισθάνεσαι υπέροχα και με τον εαυτό σου.