Το να δουλεύεις με αθλητές, ειδικά με μικρούς αθλητές, έχει πολύ λίγα κοινά με το τι γνωρίζουμε ως απλό fitness. Ένας αθλητής προπονείται (δεν ασκείται χωρίς συγκεκριμένο στόχο) για την μεγιστοποίηση του αθλήματος του.
Είναι η δουλειά του προπονητή φυσικής προετοιμασίας/δύναμης/απόδοσης να αναλύσει τις κινήσεις του σπορ καθώς και να αξιολογήσει τους αθλητές με τα ανάλογα τεστ επιδόσεων για το άθλημα καθώς και για πιθανά προβλήματα κινητικότητας όπως και διαρροές απόδοσης στην δύναμη και στην κίνηση.
Πλέον το μοντέλο «μακροπρόθεσμης ανάπτυξης αθλητή» (LTDM) χρησιμοποιείται το οποίο βασίζεται στην ανάπτυξη, ειδικά στη «μέγιστη ταχύτητα ύψους» (PHV) για να καθορίσει τις διάφορες μεταβλητές των προπονήσεων (δύναμη, υπερτροφία, ταχυδύναμη, ευκινησία, αντίδραση, ταχύτητα) ανάλογα με την χρονολογική και βιολογική ηλικία του νεαρού αθλητή. Ένας ταλαντούχος αθλητής πρέπει να εξασκηθεί 10,000 ώρες για να φτάσει το ελίτ επίπεδο. Αυτό σημαίνει πάνω απο 3 ώρες την ημέρα για 10 χρόνια.
Δυστυχώς οι πιο πολλοί γονείς και προπονητές έχουν ακόμα την νοοτροπία του γρήγορου αποτελέσματος. Πλέον ξέρουμε ότι αυτό δεν ισχύει. Για πληροφόρηση προς γονείς που πιθανόν φιλοδοξούν να μεγαλώσουν έναν υπεραθλητή, όταν το παιδί έχει φτάσει την ηλικία των 12-16 για αγόρια και 11-15 για κορίτσια θα έπρεπε να είναι ήδη στο 3 στάδιο προπόνησης (άθλημα, αντιστάσεις, αντίδραση κλπ). Αυτό δεν σημαίνει ότι αν δεν έχεις αρχίσει από μικρή ηλικία είναι όλα χαμένα. Αντιθέτως δείχνει πόσο σημαντική είναι η προπόνηση φυσικής κατάστασης σε οποιοδήποτε άθλημα.
Όπως βλέπουμε τα περισσότερα παιδιά βαθμολογηθήκανε κάτω του μετρίου στα περισσότερα τέστ.
Μερικά στιγμιότυπα από κάποιες εκ των αξιολογήσεων
Και μερικές από πολλές παρατηρήσεις αξιολογήσεων:
Η αθλήτρια εδώ παρουσιάζει αυτό που ονομάζουμε ως “hip hike”. Όταν αρχίσαμε προπόνηση, μου παραπονέθηκε απο τις πρώτες κιόλας φορές κατά την εκτέλεση κοιλιακών και ραχιαίων ότι την πονούσε η μέση της και μου έδειξε τη μια πλευρά. Άτομα που παρουσιάζουν αυτό το μοτίβο κατά το μονοποδικό κάθισμα έχουν πιθανότατα υπερ-ενεργό τετράγωνο οσφυϊκό (από την πλευρά που σηκώνεται η λεκάνη ή αλλιώς από την αντίθετη του ποδιού στήριξης) όπως και τον τείνων την πλατεία περιτωνία και τον μικρό γλουτό. Ενώ πιθανόν είναι αδύναμοι ο μέσος γλουτός και οι προσαγωγοί. Η ίδια αθλήτρια στην αξιολόγηση του επιτόπιου κάθετου άλματος ενώ άρχιζε με τα πόδια παράλληλα, λίγο πριν την ανύψωση έκανε αλλαγή θέσης.
Εδώ η ίδια αθλήτρια παρουσιάζει το λεγόμενο “assymetric weight shift” που συνήθως οφείλεται σε πιθανούς υπερενεργούς τείνων την πλατεία περιτονία, προσαγωγούς από την πλευρά της κλίσης (εδώ στην δεξιά της πλευρά) και τον γαστροκνήμιο, δικέφαλο μηριαίο, και μέσο γλουτό της αντίθετης πλευράς. Πιθανόν προβλεπόμενοι τραυματισμοί σε δικέφαλους μηριαίους, τετρακέφαλο, καθώς και θλάση σε βουβωνική χώρα και πόνο στη μέση (όπως και παραπονείται) και στην ιερολαγόνια άρθρωση.
Εδώ ο αθλητής παρουσιάζει τα εξής κινητικά λάθη : 1. Φτέρνες σηκώνονται και 2. Γόνατα υπερβολικά μπροστά. Περιοχές που χρειάζονται κινητικότητα περιλαμβάνουν πρόσθια (τετρακέφαλοι, ισχύο), μέση (προσαγωγοί) καθώς και οπίσθια (γλουτοί) κινητική αλυσίδα όπως και ο αστράγαλος.
Και τέλος, μερικά στιγμιότυτα από τις πρώτες προπονήσεις των μικρών πρωταθλητών! Καλή αρχή και πάντα επιτυχίες, είστε όλοι καταπληκτικοί!!
-Η ικανότητα νοητικής επεξεργασίας είναι το μοναδικό καθοριστικό χαρακτηριστικό πρός το αθλητικό μεγαλείο.-
excellent work